December feestmaand
Door: Erik
Blijf op de hoogte en volg Erik
09 Januari 2011 | Japan, Tokio
December feestmaand, aldus de titel. In Nederland is dat zeker het geval, nu de vraag of dit in Japan ook zo is. Ik kan jullie alvast verklappen: kerst, oudjaar en nieuwjaar waren anders dan ik het in Nederland gewend ben te vieren!
Te beginnen met kerst. Net als in Nederland is ook hier al eken vooraf het een en ander versierd en worden er (hele slechte remixes van) kerstnummers in verschillende supermarkten gedraaid. Vooral in Ginza, het gebied met veel dure winkels, kon de nodige kerstverlichting gespot worden. Zowel Kentucky Fried Chicken als McDonald’s hebben speciale kerstmaaltijden in hun assortiment en een groot deel van de kerstkaarten hier bevat blije muziekjes en overdreven ledverlichting. Ook zie je af en toe een Japanner in rendierpak verkleed voor een winkel staan om luidkeels producten aan te prijzen en klanten welkom te heten: “irasshaimaseeeeee”. Maar goed, diezelfde Japanner staat in andere maanden waarschijnlijk verkleed als mascotte van de winkel, iets wat ik hier met regelmaat zie. Zoveel locaties zijn ook niet versierd met kerrstverlichting en lang niet alle winkels draaien kerstmuziek. Als mij dus ook gevraagd zou worden of kerst uitbundig gevierd wordt in Japan, dan zeg ik nee. Niet zoals wij in Nederland gewend zijn. Was kerst in Japan dan wel geslaagd? Zeer zeker!
Kerstavond hebben we gevierd in een vergaderzaal in de universiteitslodge waar Valerie een kamer heeft. Drie van ons hebben die dag een uitgebreid meergangenmaal gebreid: pasteitjes, pompoensoep, salades, een goede lap vlees, gebakken aardappeltjes, chocolademousse, bananencake... Dit alles werd genuttigd met een biertje of in mijn geval een lekker rood wijntje. Samen met Mariah Carey en John Lennon die uit de speakers schalden werd dit toch een heerlijk Europese manier van kerst vieren die ouderwets vertrouwd aanvoelde. Afsluitend hebben we met behulp van het Sinterklaasspel de cadeautjes onder de kerstboom verdeeld en zijn we nog een drankje gaan doen in Roppongi, een bekend uitgaanscentrum in Tokyo. Eerste kerstdag zijn we uit eten geweest in een typisch Japanse izakaya, wat neerkomt op veel bier en af en toe kleine maar heerlijke Japanse gerechten tussendoor. Waar in Nederland familie bezocht wordt of een winterse wandeling wordt gemaakt, is het hier in Japan doodnormaal om uit te gaan met kerst. Dus aansluitend aan de izakaya zijn 4 van ons tot in de vroege uurtjes in het bruisende nachtleven van Roppongi gedoken. Bruisend was het zeker. De clubs waren overvol en ook op straat was het een stuk drukker dan op normale uitgaansdagen. Bij de 24-uurs winkels stonden Japanners verkleed als kerstman buiten lekkernijen te verkopen en menig Japanse dame had haar korte rokje vervangen voor een kerstjurkje. Van dezelfde lengte...
Dat was dus kerst. Op weg naar oudjaar hebben we voor een bescheiden bedrag nog wat vuurwerk ingekocht en op oudjaarsdag zelf zijn Emiel en ik ’s ochtends op zoek gegaan naar, jawel, de ingredienten voor oliebollen! Oudjaar zonder oliebollen gaat mij in ieder geval niet gebeuren dus nadat het beslag heeft staan rijzen hebben we op het dak in een pan met olie de middag gevuld met het bakken en verorberen van deze Hollandse lekkernij. Ik moet zeggen: voor een eerste keer waren ze erg geslaagd! Inmiddels naderde de jaarwisseling. Nu denk ik dat eenieder in Nederland wel een voorstelling heeft van nieuwjaar in Japan en het vuurwerk dat er bij moet horen. Dat hadden wij ook voordat we naar Japan gingen, en die bleek nogal verkeerd. Na de hele dag geen knal gehoord te hebben zijn we toch maar even langs een politiehokje gelopen. Met een vuurwerkpot in ons handen vroegen we in ons beste Japans aan de twee politieagenten: “hanabi wa kyou oke desu ka?”. Is vuurwerk vandaag oke? Nou, ze gingen even een aansteker zoeken. Nee die hadden ze niet. Maar of het mocht? Nou, nee, eigenlijk mocht het niet. Sterker nog, het mag nooit. Waarom wij het dan konden kopen en ze in eerste instantie een aansteker voor ons wilden zoeken is mij dan ook een raadsel. We hebben toen maar een rustig plekje opgezocht om het toch maar af te steken en wat we voorgeschoteld kregen was het meest zielige vuurwerk ooit. Laat ik er maar niet te veel woorden aan vuil maken. De jaarwisseling werd al niet veel beter. We stonden bij een tempel, met Tokyo Tower op de achtergrond. Twee gelukkig nieuwjaar smsjes uit Nederland (waar het toen 4 uur ’s middags was), de jaarwisseling was daar en.... het vuurwerk bleef uit. Japan kent 0 komma 0 vuurwerk met oud en nieuw. De paar sterretjes die wij om 12 uur aanstaken kregen dus ook veel bekijks van het Japanse publiek, zoals jullie kunnen zien aan de willekeurige Japanners die met ons op de foto gingen. Gelukkig volgde nog een leuk feestje tot in de vroege ochtend en konden we de dagen daarna op een traditioneel Japanse manier het nieuwe jaar inluiden: allereerst door bij het Imperial Palace te luisteren naar een 30 seconden durende speach van de keizer van Japan. Iets wat hij maar 2 keer per jaar doet. Vervolgens zijn we, zoals duizenden Japanners massaal doen de eerste dagen van het nieuwe jaar, naar een tempel gegaan om geld te werpen en te bidden voor een voorspoedig nieuw jaar.
Tot zover kerst en oud en nieuw, want er is natuurlijk nog meer gebeurd in de afgelopen maand! Zo heb ik veel lekke banden geplakt en een trommelrem gemaakt die zo erg aanliep dat het achterwiel niet meer te bewegen was. Met mijn fiets zat het niet echt mee. Als klap op de vuurpijl ben ik nog op volle snelheid tegen een hek aan gefietst waarna ik met fiets en al een halve salto er overheen maakte om niet al te zachtjes op de grond te belanden. Gevolg: ik heb nu een slag in mijn voorwiel en een permanent aanlopende voorrem. Hollee! Maar er was meer. Zo had ik een eindejaarsfeestje met de collega’s van het onderzoekscentrum AIST. Ondanks dat er veel studenten bij AIST zitten waren alleen de zes Hollanders uitgenodigd. Toch een stukje typische Japanse gastvrijheid. Ik ben nog twee maal naar een salsa feestje geweest en heb hier ook een keer les in gehad. De les bestond uit twee uur lang dansen, veelal met vrouwen die toch echt wat meer uurtjes in de benen hadden dan ik. Desondanks heb ik het erg naar mijn zin gehad, al was het niet zo memorabel als het avondje dat club Ageha zijn verjaardag vierde en ter ere daarvan Ferry Corsten, een wereldberoemde DJ van Nederlandse bodem, had uitgenodigd. Gaaf! Ook een bezoekje aan het befaamde Studio Ghibli museum stond op de planning. Studio Ghibli is producent van bekende Japanse anime films als Spirited Away en Princess Mononoke. De laatste noemenswaardige activiteit is het avondje dat ik golf heb gespeeld op het dak van een electronicawinkel hier in Akihabara. Het bouwen van een golf afslagplaats, een tennisbaan of een klein voetbalveld is hier in Tokyo een heel praktische oplossing voor het ruimtegebrek. En tja, dan doe je onderzoek naar golfschoenen, dan hoort daar ook een potje golfen bij.
Wat mij brengt bij het onderzoek wat ik hier doe. Ik wilde er in deze blog daar toch echt eens wat verder over uitwijden. Ik ben alleen bang dat ik al weer zoveel heb geschreven dat het dan toch een te lang verhaal gaat worden, dus ik houd het kort: direct ben ik niet met de golfschoen bezig, maar met maken van een dynamisch model van de golfer en het analyseren van de krachten en bewegingen tijdens de golfswing. Met als doel om onder andere design recommendations te geven voor een nieuwe golf schoen. Een interessante opdracht die ik niet meer afgerond ga krijgen voor ik begin maart stop met mijn stage. Om deze reden, omdat Japan mij zeer goed bevalt en omdat ik toch nog iets meer de taal onder de knie wil krijgen heb ik daarom ook besloten om de mogelijkheid hier nog langer te blijven aan te grijpen. In maart komen mijn ouders. Eind maart vertrekken ze weer naar Nederland en daarna zal ik nog twee maanden tot eind mei in Japan verblijven. Hopelijk gaat het me lukken de noodzakelijke dingen te regelen. Maar voor degenen die ervoor vrezen: wees niet bang, ik kom terug en ik ben jullie zeker niet vergeten! De berichtjes lees ik nog altijd met plezier en voor degenen met wie ik op enige manier contact heb via chat, skype, mail of post: ook dat vind ik nog altijd erg leuk! Houdt me op de hoogte van wat er in Nederland gaande is, ik zal jullie in ieder geval nog een kleine 5 maanden voorzien van blogs als deze!
Tot de volgende keer,
xx
Erik
PS: voor liefhebbers van meer foto's: ik zal binnenkort een picasa album maken!
Te beginnen met kerst. Net als in Nederland is ook hier al eken vooraf het een en ander versierd en worden er (hele slechte remixes van) kerstnummers in verschillende supermarkten gedraaid. Vooral in Ginza, het gebied met veel dure winkels, kon de nodige kerstverlichting gespot worden. Zowel Kentucky Fried Chicken als McDonald’s hebben speciale kerstmaaltijden in hun assortiment en een groot deel van de kerstkaarten hier bevat blije muziekjes en overdreven ledverlichting. Ook zie je af en toe een Japanner in rendierpak verkleed voor een winkel staan om luidkeels producten aan te prijzen en klanten welkom te heten: “irasshaimaseeeeee”. Maar goed, diezelfde Japanner staat in andere maanden waarschijnlijk verkleed als mascotte van de winkel, iets wat ik hier met regelmaat zie. Zoveel locaties zijn ook niet versierd met kerrstverlichting en lang niet alle winkels draaien kerstmuziek. Als mij dus ook gevraagd zou worden of kerst uitbundig gevierd wordt in Japan, dan zeg ik nee. Niet zoals wij in Nederland gewend zijn. Was kerst in Japan dan wel geslaagd? Zeer zeker!
Kerstavond hebben we gevierd in een vergaderzaal in de universiteitslodge waar Valerie een kamer heeft. Drie van ons hebben die dag een uitgebreid meergangenmaal gebreid: pasteitjes, pompoensoep, salades, een goede lap vlees, gebakken aardappeltjes, chocolademousse, bananencake... Dit alles werd genuttigd met een biertje of in mijn geval een lekker rood wijntje. Samen met Mariah Carey en John Lennon die uit de speakers schalden werd dit toch een heerlijk Europese manier van kerst vieren die ouderwets vertrouwd aanvoelde. Afsluitend hebben we met behulp van het Sinterklaasspel de cadeautjes onder de kerstboom verdeeld en zijn we nog een drankje gaan doen in Roppongi, een bekend uitgaanscentrum in Tokyo. Eerste kerstdag zijn we uit eten geweest in een typisch Japanse izakaya, wat neerkomt op veel bier en af en toe kleine maar heerlijke Japanse gerechten tussendoor. Waar in Nederland familie bezocht wordt of een winterse wandeling wordt gemaakt, is het hier in Japan doodnormaal om uit te gaan met kerst. Dus aansluitend aan de izakaya zijn 4 van ons tot in de vroege uurtjes in het bruisende nachtleven van Roppongi gedoken. Bruisend was het zeker. De clubs waren overvol en ook op straat was het een stuk drukker dan op normale uitgaansdagen. Bij de 24-uurs winkels stonden Japanners verkleed als kerstman buiten lekkernijen te verkopen en menig Japanse dame had haar korte rokje vervangen voor een kerstjurkje. Van dezelfde lengte...
Dat was dus kerst. Op weg naar oudjaar hebben we voor een bescheiden bedrag nog wat vuurwerk ingekocht en op oudjaarsdag zelf zijn Emiel en ik ’s ochtends op zoek gegaan naar, jawel, de ingredienten voor oliebollen! Oudjaar zonder oliebollen gaat mij in ieder geval niet gebeuren dus nadat het beslag heeft staan rijzen hebben we op het dak in een pan met olie de middag gevuld met het bakken en verorberen van deze Hollandse lekkernij. Ik moet zeggen: voor een eerste keer waren ze erg geslaagd! Inmiddels naderde de jaarwisseling. Nu denk ik dat eenieder in Nederland wel een voorstelling heeft van nieuwjaar in Japan en het vuurwerk dat er bij moet horen. Dat hadden wij ook voordat we naar Japan gingen, en die bleek nogal verkeerd. Na de hele dag geen knal gehoord te hebben zijn we toch maar even langs een politiehokje gelopen. Met een vuurwerkpot in ons handen vroegen we in ons beste Japans aan de twee politieagenten: “hanabi wa kyou oke desu ka?”. Is vuurwerk vandaag oke? Nou, ze gingen even een aansteker zoeken. Nee die hadden ze niet. Maar of het mocht? Nou, nee, eigenlijk mocht het niet. Sterker nog, het mag nooit. Waarom wij het dan konden kopen en ze in eerste instantie een aansteker voor ons wilden zoeken is mij dan ook een raadsel. We hebben toen maar een rustig plekje opgezocht om het toch maar af te steken en wat we voorgeschoteld kregen was het meest zielige vuurwerk ooit. Laat ik er maar niet te veel woorden aan vuil maken. De jaarwisseling werd al niet veel beter. We stonden bij een tempel, met Tokyo Tower op de achtergrond. Twee gelukkig nieuwjaar smsjes uit Nederland (waar het toen 4 uur ’s middags was), de jaarwisseling was daar en.... het vuurwerk bleef uit. Japan kent 0 komma 0 vuurwerk met oud en nieuw. De paar sterretjes die wij om 12 uur aanstaken kregen dus ook veel bekijks van het Japanse publiek, zoals jullie kunnen zien aan de willekeurige Japanners die met ons op de foto gingen. Gelukkig volgde nog een leuk feestje tot in de vroege ochtend en konden we de dagen daarna op een traditioneel Japanse manier het nieuwe jaar inluiden: allereerst door bij het Imperial Palace te luisteren naar een 30 seconden durende speach van de keizer van Japan. Iets wat hij maar 2 keer per jaar doet. Vervolgens zijn we, zoals duizenden Japanners massaal doen de eerste dagen van het nieuwe jaar, naar een tempel gegaan om geld te werpen en te bidden voor een voorspoedig nieuw jaar.
Tot zover kerst en oud en nieuw, want er is natuurlijk nog meer gebeurd in de afgelopen maand! Zo heb ik veel lekke banden geplakt en een trommelrem gemaakt die zo erg aanliep dat het achterwiel niet meer te bewegen was. Met mijn fiets zat het niet echt mee. Als klap op de vuurpijl ben ik nog op volle snelheid tegen een hek aan gefietst waarna ik met fiets en al een halve salto er overheen maakte om niet al te zachtjes op de grond te belanden. Gevolg: ik heb nu een slag in mijn voorwiel en een permanent aanlopende voorrem. Hollee! Maar er was meer. Zo had ik een eindejaarsfeestje met de collega’s van het onderzoekscentrum AIST. Ondanks dat er veel studenten bij AIST zitten waren alleen de zes Hollanders uitgenodigd. Toch een stukje typische Japanse gastvrijheid. Ik ben nog twee maal naar een salsa feestje geweest en heb hier ook een keer les in gehad. De les bestond uit twee uur lang dansen, veelal met vrouwen die toch echt wat meer uurtjes in de benen hadden dan ik. Desondanks heb ik het erg naar mijn zin gehad, al was het niet zo memorabel als het avondje dat club Ageha zijn verjaardag vierde en ter ere daarvan Ferry Corsten, een wereldberoemde DJ van Nederlandse bodem, had uitgenodigd. Gaaf! Ook een bezoekje aan het befaamde Studio Ghibli museum stond op de planning. Studio Ghibli is producent van bekende Japanse anime films als Spirited Away en Princess Mononoke. De laatste noemenswaardige activiteit is het avondje dat ik golf heb gespeeld op het dak van een electronicawinkel hier in Akihabara. Het bouwen van een golf afslagplaats, een tennisbaan of een klein voetbalveld is hier in Tokyo een heel praktische oplossing voor het ruimtegebrek. En tja, dan doe je onderzoek naar golfschoenen, dan hoort daar ook een potje golfen bij.
Wat mij brengt bij het onderzoek wat ik hier doe. Ik wilde er in deze blog daar toch echt eens wat verder over uitwijden. Ik ben alleen bang dat ik al weer zoveel heb geschreven dat het dan toch een te lang verhaal gaat worden, dus ik houd het kort: direct ben ik niet met de golfschoen bezig, maar met maken van een dynamisch model van de golfer en het analyseren van de krachten en bewegingen tijdens de golfswing. Met als doel om onder andere design recommendations te geven voor een nieuwe golf schoen. Een interessante opdracht die ik niet meer afgerond ga krijgen voor ik begin maart stop met mijn stage. Om deze reden, omdat Japan mij zeer goed bevalt en omdat ik toch nog iets meer de taal onder de knie wil krijgen heb ik daarom ook besloten om de mogelijkheid hier nog langer te blijven aan te grijpen. In maart komen mijn ouders. Eind maart vertrekken ze weer naar Nederland en daarna zal ik nog twee maanden tot eind mei in Japan verblijven. Hopelijk gaat het me lukken de noodzakelijke dingen te regelen. Maar voor degenen die ervoor vrezen: wees niet bang, ik kom terug en ik ben jullie zeker niet vergeten! De berichtjes lees ik nog altijd met plezier en voor degenen met wie ik op enige manier contact heb via chat, skype, mail of post: ook dat vind ik nog altijd erg leuk! Houdt me op de hoogte van wat er in Nederland gaande is, ik zal jullie in ieder geval nog een kleine 5 maanden voorzien van blogs als deze!
Tot de volgende keer,
xx
Erik
PS: voor liefhebbers van meer foto's: ik zal binnenkort een picasa album maken!
-
09 Januari 2011 - 14:19
Anika:
Leuk verhaal erik! En ook leuke foto's! Ik spreek je wel weer op chat :P. Veel plezier nog! -
09 Januari 2011 - 17:15
Hennie:
Hoi Erik,
Wat een super leuke feestdagen hebben jullie daar met elkaar gehad. Kerstdiner 2011 mag jij voor ons koken en naar het oliebollen bakken kijken we ook uit. Het zag er allemaal goed en gezellig uit. Mijn complimenten hoor.
2 Maanden langer in Japan. Geweldig, wel fijn dat wij jou in maart komen bezoeken. We hebben flink geoefend en kunnen al goed met stokjes eten. Bewijs hebben we je geleverd.
xxxjes mama -
09 Januari 2011 - 18:03
Vanessa:
Ik wilde net zeggen: Ik mis je toch echt wel hoor Erik...
Blijf je ook nog 2 maanden langer weg! Maar wat ik al heb gezegd, als je die kans krijgt moet je 'm nemen, zulke komen er niet vaak meer voorbij! :)
Ik heb Pa voor zijn verjaardag maar een Japans kookboek gegeven, kunnen ze thuis vast wennen aan 3 weken plakrijst eten met stokjes en zoals ik begrijp gaat dat best lukken!
Broer, geniet ervan! We bellen, mailen, skypen enz.
Dikke X Zus -
11 Januari 2011 - 06:11
Erna:
Mooi verhaal Erik. Grappig ook dat jullie met een paar sterretjes zoveel bekijks hadden in Japan.....!!
Heel veel succes met het verder ontwikkelen van de ultieme golfschoen.
Groeten vanuit de stadspolder... -
11 Januari 2011 - 09:57
Jose En Theo:
Zo zie je dat de feestdagen overal anders gevierd worden, maar wel leuk om mee te maken. De oliebollen zagen er goed uit.
Leuk dat jullie het als groep zo gezellig maken,dit blijft een leuke herinnering. Nog 2 maanden extra, je hebt groot gelijk deze kans krijg je nooit meer. Ik hoef niet te zeggen dat je er van moet genieten , want het is op de foto`s duidelijk dat jullie dat wel doen. Heel veel groetjes van ons. Jose en Theo. -
16 Januari 2011 - 15:16
Anja:
Je hebt in 2010 wel 7 uur op jaarbasis ingeleverd. Kort jaartje dus voor jou.
Hoe voelt het nu om tijd te kort te komen?
Heel slim om pas in het voorjaar terug te komen. Zo rond je verjaardag?
Groetjes Piet en Anja -
11 Februari 2011 - 11:18
AJ:
MATLABBB(H)
Ik zie 't al.
Goed bezig daar!:D en ben weer benieuwd naar je volgende verhaal!
Veel plezier daar verder!:D -
06 Maart 2011 - 09:26
Bart En Jolanda:
hallo erik
zal voor jou en je ouders wel weer heerlijk zijn elkaar na zon lange periode voor het echie te kunnen zien en omhelzen.
maak er twee fantastische weken van!!!
doe hen de groetjes van ons en jij nog een heerlijke tyd daar!!!
lieve groeten bart en jolanda -
07 Maart 2011 - 17:52
Anja:
Hallo Erik,
Je ouders goed aangekomen?
Jetlag?
Genoten van de bruine boterham?
Hele fijne vakantie met elkaar toegewenst.
Piet en Anja
