Pa, ma en Okinawa
Door: Erik , Piet en Hennie
Blijf op de hoogte en volg Erik
01 Mei 2011 | Japan, Tokio
Het was sommigen van jullie waarschijnlijk al opgevallen dat ik wel verdacht weinig woorden besteedde aan het bezoek van mijn ouders hier in Japan. Ik had echter nog zoveel te vertellen in de vorige blog (omdat ik zolang afwezig ben geweest op waarbenjij) dat ik heb besloten de belevenissen met mijn ouders gedurende de maand maart in een aparte blog te vermelden, tezamen met mijn belevenissen op Okinawa. Deze blog wordt dus een gedeeltelijke gastblog, met tekst en foto’s van mijn ouders!
Begin maart ging ik ’s ochtends vroeg op weg om mijn ouders op te halen van het vliegveld. Het voelde een beetje gek, maar het was vooral erg fijn om ze naar al die maanden weer te zien! De eerste dagen die volgden heb ik ze door alle grote centra in hartje Tokyo gesleurd (zowaar 3 verschillende Armani winkels gespot in één stad), de universiteitscampus en het pretpark midden in Tokyo laten zien, allerlei Japanse gerechten laten proeven en ook mee uit eten genomen met de ouders en zus van Valerie en mijn 5 reisgenoten naar een typische Japanse izakaya (combinatie van een bar en restaurant). Dit alles met als doel om ze een zo groot mogelijke cultuurschok te geven. Ik geloof dat ze nog steeds niet helemaal beseffen wat we allemaal gedaan hebben die eerste dagen. Het was dus maar goed dat we de dagen daarna naar een mooi schiereiland zijn gereisd waar we de eerste cherry blossom (de in Japan populaire roze bloem) gespot hebben en langs prachtige rotsachtige kusten en meren gingen wandelen. Tot de aardbeving kwam. Er was wat verwarring, choas, de reis werd omgegooid, maar niet geannuleerd en we zetten de trip voort naar Kyoto!
-------------------------------------------------------------------------------
Erik, jou willen we bedanken, je hebt ons als een ervaren reisleider mooie, bijzondere en leuke bezienswaardigheden en plekken tijdens ons verblijf in Japan laten zien. Daarnaast was het voor ons erg handig dat jij al wist hoe we moesten reizen. Ik zou elke dag wel gedetailleerd willen beschrijven maar dan heeft Erik geen ruimte meer over voor zijn eigen verhaal. De liefhebbers mogen naar mijn honderden foto’s komen kijken en mijn verhalen komen luisteren. Trek er maar een dag voor uit.
De aankomst in Kyoto was overweldigend, een groot station met vele roltrappen, winkels en eettentjes. De ideale plek voor een amateurfotograaf om daar je dag door te brengen. Toch maar eerst onze bagage naar onze Ryokan brengen ( foto) en dan snel terug om foto’s te schieten en gezellig wat rond te wandelen.
’s Avonds hebben we met Valarie, haar ouders en zus gegeten in een izakaya, genaamd A-Bar. De dag daarna zijn we gaan fietsen naar de Ryoan-ji, die bekend staat om zijn ommuurde rotstuin. We wisten al dat Japanners vriendelijk en behulpzaam waren maar op de route naar Ryoan-ji hebben we dit op een heel bijzondere manier ervaren. Bij een stoplicht stond een stelletje (ook op de fiets) aan een Japanner de weg te vragen naar de Ryoan-ji. De Japanner had direct in de gaten dat wij daar ook naar toe wilde en wat gebeurde er toen het licht op groen sprong? Hij gooide zijn rugzak en jas in het mandje bij de vrouw op de fiets en rende hard voor ons uit, de weg wijzend, totdat we bij de rotstuin waren (foto). Maar niets vond ik mooier dan de aanblik van de gouden tempel Ginkaku-ji zoals die weerspiegeld wordt in de vijver die ervoor ligt (foto). Omdat we die dag nog wat tijd over hadden, hebben we ook nog een bezoek gebracht aan het Nijo-jo kasteel waar we eerst onder de rijkversierde Chinese poort heen moesten. De vloeren van dit paleis kraakten, waar je en hoe zacht je ook liep (ze hielden daar niet van onverwacht bezoek).
“Mokari Makka” Geld verdiend? Het is typisch voor inwoners van Osaka om elkaar zo te begroeten. Het schijnt dat in Osaka de slimste zakenlieden van het land wonen. 30.000 Bedrijven zijn goed voor een kwart van de Japanse industriële produktie (foto). Naast bedrijven heb je er geweldige winkelstraten, één overdekte straat was zo’n 5 km lang. Er waren ook super luxe warenhuizen die wel 12 verdiepingen de hoogte in gaan en dan ook nog eens 2 verdiepingen de grond in. Als laatste van Osaka wil ik jullie een foto laten zien van een supermarkt vlak bij ons hotel, 24 uur per dag geopend en verlicht als een kermistent.
Vanuit Osaka zijn we nog een dag naar Nara geweest, een kleine en rustige stad, even een verademing na alle drukte in Osaka. We hebben er het Nara-koen park bezocht, waarin zo’n 1500 tamme herten rondzwerven. En nergens vind je keutels van die beesten. Er lopen daar mensen rond die, zodra een hert zijn behoefte heeft gedaan, er met veger en blik achteraan rennen om het op te ruimen. Wel een komisch gezicht. Na door het park gelopen te hebben zijn we aangekomen bij de Todai-ji tempel waar de grootste bronzen Boeddha ter wereld staat (16 meter hoog).
Al met al hebben we samen met Erik een schitterende vakantie in Japan gehad. 2 Dagen voor ons vertrek is Erik naar zijn vrienden en stagebegeleider in Takamatsu vertokken. Wel een beetje vreemd dat wij Erik voor de 2de keer moesten uitzwaaien terwijl wij er van uitwaren gegaan dat Erik ons naar het vliegveld van Tokyo zou brengen. Helaas heeft de aardbeving daar een streep door gehaald.
-------------------------------------------------------------------------------
Nou paps en mams, ik heb het jullie al vaak gezegd, maar ik vond het heel erg gezellig om deze weken met jullie samen door te brengen! Ik hoop dat jullie een goed beeld hebben gekregen van het Japan dat ik heb leren kennen.
Eind maart reisde ik weer terug naar Tokyo en zaten mijn ouders in Nederland. Begin april stond de volgende trip gepland. Ditmaal ruim 1000 kilometer de oceaan over naar het zuiden. Bestemming: het tropische Okinawa. ’s Ochtends vroeg om 3 uur stonden Thijs en ik op (als enige resterend, de rest zit al weer thuis!) en om 6 uur pakten we met Edo-san (onze begeleider op onze stage) het vliegtuig. We kwamen aan, ontdeden ons van de warme kledij om in korte broek en t-shirt met de auto richting ons hotel te cruisen. Na een korte rust begonnen we met een wel heel bijzondere ervaring: golfen op de zeer luxe en schitterende golfbaan van de Kise Country Club. Met nog maar een paar uurtjes training (in Nederland mag ik niet eens een baan op omdat ik geen golfvaardigheidsbewijs heb) vroeg ik me wel eens af wat ik op zo’n baan deed waar in 2007 de PGA van Japan is gehouden. Deze gedachten verdwenen al snel, want wat is het heerlijk ontspannend om een balletje te slaan met die temperaturen, die omgeving en dat uitzicht. Toen de ballen af en toe ook nog eens deden wat ik van ze vroeg, kon mijn dag niet meer stuk. Mochten jullie een indruk willen krijgen van wat ik bedoel, dan refereer ik graag naar de foto’s bij deze blog en vooral de website van de country club: http://www.kise-cc.jp/.
De dag daarop hebben we weer de auto gepakt en kwamen we een plek dat vrij vertaald het Holland Graf heette. Dan nemen wij natuurlijk een kijkje. Wat bleek? Er lagen twee Fransen begraven. Een beetje verward lazen we de beschrijving. Twee Fransmannen waren in deze buurt overleden, afkomstig van een Franse een vloot die in 1800 op Okinawa aankwam. Omdat Japan in die tijd voornamelijk handelsrelaties met Nederland onderhield, werd elke blanke man door de bewoners van Okinawa Oranda-jin, een Nederlander, genoemd! Een geschiedenislesje rijker begon Edo-san een gesprek hierover met twee locals die ons daarna uitnodigden om een boottochtje te maken, om die avond een hapje te komen eten, om de dag erna mee te komen vissen, om weer te blijven eten en om mee te gaan naar een pub waar een bandje optradt om geld in te zamelen voor de aardbeving. Wow, wat een heerlijke typisch eilandse gastvrijheid! Wij kunnen ook niet anders dan een groot stuk Nederlandse kaas regelen voor de beste mannen. Tussendoor vonden we ook nog wat tijd om één van de meest indrukwekkende aquaria ter wereld te bezoeken waar ze als enige aquarium drie walvishaaien en een groep reuzenmanta’s huisvesten.
De vierde en laatste dag gingen we wederom het water op richting een aantal onbewoonde eilandjes om hier op de boot in de zon te relaxen en het nog ijskoude water in te duiken, gestoken in een wetsuit, zwemflippers en een snorkelset. Volledig verbrand kwamen we ’s middags terug. Vier keer per uur aftersun opsmerend genoten we nog van de laatste uurtjes op Okinawa voordat ’s avonds de terugvlucht alweer het einde van de reis markeerde.
Inmiddels is ook het einde van mijn stageopdracht al inzicht, maar nog niet van mijn verblijf in Japan. Zoals ik vorige keer al voorzichtig liet blijken ga ik wederom mijn reis verlengen. Na alles bezocht te hebben wat ik wilde bezoeken, mist er voor mij nog iets aan deze reis: de taal. Vandaar dat ik aankomende 3 maanden mij full-time bezig ga houden met het leren van de Japanse taal op de Universiteit van Tokyo. De komende maanden zullen dus wel wat minder spectaculaire verhalen opleveren, maar zeker niet minder mooie ervaringen! In augustus kom ik weer terug, om in september dan toch echt weer eens mijn studie in Nederland te gaan vervolgen.
Begin maart ging ik ’s ochtends vroeg op weg om mijn ouders op te halen van het vliegveld. Het voelde een beetje gek, maar het was vooral erg fijn om ze naar al die maanden weer te zien! De eerste dagen die volgden heb ik ze door alle grote centra in hartje Tokyo gesleurd (zowaar 3 verschillende Armani winkels gespot in één stad), de universiteitscampus en het pretpark midden in Tokyo laten zien, allerlei Japanse gerechten laten proeven en ook mee uit eten genomen met de ouders en zus van Valerie en mijn 5 reisgenoten naar een typische Japanse izakaya (combinatie van een bar en restaurant). Dit alles met als doel om ze een zo groot mogelijke cultuurschok te geven. Ik geloof dat ze nog steeds niet helemaal beseffen wat we allemaal gedaan hebben die eerste dagen. Het was dus maar goed dat we de dagen daarna naar een mooi schiereiland zijn gereisd waar we de eerste cherry blossom (de in Japan populaire roze bloem) gespot hebben en langs prachtige rotsachtige kusten en meren gingen wandelen. Tot de aardbeving kwam. Er was wat verwarring, choas, de reis werd omgegooid, maar niet geannuleerd en we zetten de trip voort naar Kyoto!
-------------------------------------------------------------------------------
Erik, jou willen we bedanken, je hebt ons als een ervaren reisleider mooie, bijzondere en leuke bezienswaardigheden en plekken tijdens ons verblijf in Japan laten zien. Daarnaast was het voor ons erg handig dat jij al wist hoe we moesten reizen. Ik zou elke dag wel gedetailleerd willen beschrijven maar dan heeft Erik geen ruimte meer over voor zijn eigen verhaal. De liefhebbers mogen naar mijn honderden foto’s komen kijken en mijn verhalen komen luisteren. Trek er maar een dag voor uit.
De aankomst in Kyoto was overweldigend, een groot station met vele roltrappen, winkels en eettentjes. De ideale plek voor een amateurfotograaf om daar je dag door te brengen. Toch maar eerst onze bagage naar onze Ryokan brengen ( foto) en dan snel terug om foto’s te schieten en gezellig wat rond te wandelen.
’s Avonds hebben we met Valarie, haar ouders en zus gegeten in een izakaya, genaamd A-Bar. De dag daarna zijn we gaan fietsen naar de Ryoan-ji, die bekend staat om zijn ommuurde rotstuin. We wisten al dat Japanners vriendelijk en behulpzaam waren maar op de route naar Ryoan-ji hebben we dit op een heel bijzondere manier ervaren. Bij een stoplicht stond een stelletje (ook op de fiets) aan een Japanner de weg te vragen naar de Ryoan-ji. De Japanner had direct in de gaten dat wij daar ook naar toe wilde en wat gebeurde er toen het licht op groen sprong? Hij gooide zijn rugzak en jas in het mandje bij de vrouw op de fiets en rende hard voor ons uit, de weg wijzend, totdat we bij de rotstuin waren (foto). Maar niets vond ik mooier dan de aanblik van de gouden tempel Ginkaku-ji zoals die weerspiegeld wordt in de vijver die ervoor ligt (foto). Omdat we die dag nog wat tijd over hadden, hebben we ook nog een bezoek gebracht aan het Nijo-jo kasteel waar we eerst onder de rijkversierde Chinese poort heen moesten. De vloeren van dit paleis kraakten, waar je en hoe zacht je ook liep (ze hielden daar niet van onverwacht bezoek).
“Mokari Makka” Geld verdiend? Het is typisch voor inwoners van Osaka om elkaar zo te begroeten. Het schijnt dat in Osaka de slimste zakenlieden van het land wonen. 30.000 Bedrijven zijn goed voor een kwart van de Japanse industriële produktie (foto). Naast bedrijven heb je er geweldige winkelstraten, één overdekte straat was zo’n 5 km lang. Er waren ook super luxe warenhuizen die wel 12 verdiepingen de hoogte in gaan en dan ook nog eens 2 verdiepingen de grond in. Als laatste van Osaka wil ik jullie een foto laten zien van een supermarkt vlak bij ons hotel, 24 uur per dag geopend en verlicht als een kermistent.
Vanuit Osaka zijn we nog een dag naar Nara geweest, een kleine en rustige stad, even een verademing na alle drukte in Osaka. We hebben er het Nara-koen park bezocht, waarin zo’n 1500 tamme herten rondzwerven. En nergens vind je keutels van die beesten. Er lopen daar mensen rond die, zodra een hert zijn behoefte heeft gedaan, er met veger en blik achteraan rennen om het op te ruimen. Wel een komisch gezicht. Na door het park gelopen te hebben zijn we aangekomen bij de Todai-ji tempel waar de grootste bronzen Boeddha ter wereld staat (16 meter hoog).
Al met al hebben we samen met Erik een schitterende vakantie in Japan gehad. 2 Dagen voor ons vertrek is Erik naar zijn vrienden en stagebegeleider in Takamatsu vertokken. Wel een beetje vreemd dat wij Erik voor de 2de keer moesten uitzwaaien terwijl wij er van uitwaren gegaan dat Erik ons naar het vliegveld van Tokyo zou brengen. Helaas heeft de aardbeving daar een streep door gehaald.
-------------------------------------------------------------------------------
Nou paps en mams, ik heb het jullie al vaak gezegd, maar ik vond het heel erg gezellig om deze weken met jullie samen door te brengen! Ik hoop dat jullie een goed beeld hebben gekregen van het Japan dat ik heb leren kennen.
Eind maart reisde ik weer terug naar Tokyo en zaten mijn ouders in Nederland. Begin april stond de volgende trip gepland. Ditmaal ruim 1000 kilometer de oceaan over naar het zuiden. Bestemming: het tropische Okinawa. ’s Ochtends vroeg om 3 uur stonden Thijs en ik op (als enige resterend, de rest zit al weer thuis!) en om 6 uur pakten we met Edo-san (onze begeleider op onze stage) het vliegtuig. We kwamen aan, ontdeden ons van de warme kledij om in korte broek en t-shirt met de auto richting ons hotel te cruisen. Na een korte rust begonnen we met een wel heel bijzondere ervaring: golfen op de zeer luxe en schitterende golfbaan van de Kise Country Club. Met nog maar een paar uurtjes training (in Nederland mag ik niet eens een baan op omdat ik geen golfvaardigheidsbewijs heb) vroeg ik me wel eens af wat ik op zo’n baan deed waar in 2007 de PGA van Japan is gehouden. Deze gedachten verdwenen al snel, want wat is het heerlijk ontspannend om een balletje te slaan met die temperaturen, die omgeving en dat uitzicht. Toen de ballen af en toe ook nog eens deden wat ik van ze vroeg, kon mijn dag niet meer stuk. Mochten jullie een indruk willen krijgen van wat ik bedoel, dan refereer ik graag naar de foto’s bij deze blog en vooral de website van de country club: http://www.kise-cc.jp/.
De dag daarop hebben we weer de auto gepakt en kwamen we een plek dat vrij vertaald het Holland Graf heette. Dan nemen wij natuurlijk een kijkje. Wat bleek? Er lagen twee Fransen begraven. Een beetje verward lazen we de beschrijving. Twee Fransmannen waren in deze buurt overleden, afkomstig van een Franse een vloot die in 1800 op Okinawa aankwam. Omdat Japan in die tijd voornamelijk handelsrelaties met Nederland onderhield, werd elke blanke man door de bewoners van Okinawa Oranda-jin, een Nederlander, genoemd! Een geschiedenislesje rijker begon Edo-san een gesprek hierover met twee locals die ons daarna uitnodigden om een boottochtje te maken, om die avond een hapje te komen eten, om de dag erna mee te komen vissen, om weer te blijven eten en om mee te gaan naar een pub waar een bandje optradt om geld in te zamelen voor de aardbeving. Wow, wat een heerlijke typisch eilandse gastvrijheid! Wij kunnen ook niet anders dan een groot stuk Nederlandse kaas regelen voor de beste mannen. Tussendoor vonden we ook nog wat tijd om één van de meest indrukwekkende aquaria ter wereld te bezoeken waar ze als enige aquarium drie walvishaaien en een groep reuzenmanta’s huisvesten.
De vierde en laatste dag gingen we wederom het water op richting een aantal onbewoonde eilandjes om hier op de boot in de zon te relaxen en het nog ijskoude water in te duiken, gestoken in een wetsuit, zwemflippers en een snorkelset. Volledig verbrand kwamen we ’s middags terug. Vier keer per uur aftersun opsmerend genoten we nog van de laatste uurtjes op Okinawa voordat ’s avonds de terugvlucht alweer het einde van de reis markeerde.
Inmiddels is ook het einde van mijn stageopdracht al inzicht, maar nog niet van mijn verblijf in Japan. Zoals ik vorige keer al voorzichtig liet blijken ga ik wederom mijn reis verlengen. Na alles bezocht te hebben wat ik wilde bezoeken, mist er voor mij nog iets aan deze reis: de taal. Vandaar dat ik aankomende 3 maanden mij full-time bezig ga houden met het leren van de Japanse taal op de Universiteit van Tokyo. De komende maanden zullen dus wel wat minder spectaculaire verhalen opleveren, maar zeker niet minder mooie ervaringen! In augustus kom ik weer terug, om in september dan toch echt weer eens mijn studie in Nederland te gaan vervolgen.
-
03 Mei 2011 - 09:14
Theo En Jose:
Hallo Erik, leuke foto's, we hebben van je ouders al heel wat verhalen gehoord toen we op de Paasbrunch waren. Super voor je dat je nog 3 maanden de taal gaat studeren.
Heel veel succes daarmee. Groetjes van Jose en Theo. -
04 Mei 2011 - 13:04
Piet En Anja:
Geweldige verhalen wederom, blijf schrijven, maar niet in het Japans.
groet uit Dordt. -
04 Mei 2011 - 13:04
Piet En Anja:
Geweldige verhalen wederom, blijf schrijven, maar niet in het Japans.
groet uit Dordt. -
04 Mei 2011 - 13:05
Piet En Anja:
Geweldige verhalen wederom, blijf schrijven, maar niet in het Japans.
groet uit Dordt.
-
04 Mei 2011 - 16:55
Mama:
Waar Japan al niet goed voor is.
Vissen, wandelen en -------------.
Erik , voor jou duurt je verblijf nog maar 3 mnd in Japan en voor ons nog 3 mnd.
Geen probleem hoor, geniet er maar van. We verwachten wel dat je Japans spreekt als je thuis komt.
Moest dat nou van je mams een foto op je blog waarop ze Japans aan het eten is.
Kus -
08 Mei 2011 - 17:31
ZusNes:
Mam, het schrijverstalent zit in de familie, leuk verhaal!
Foto's ook super mooi en leuk! En die walvishaaien Erik, daar kan je ook mee zwemmen.... zie daarvoor mijn blog in mozambique :), maar wat zijn ze inmens groot en indrukwekkend he, daar zijn wij maar inimini bij.
Disfrute los ultimos meses en Japon, mi hermano! Hasta el fin del año, o antes si vienes a Argentina o Peru, para viajar un poco conmigo. :)
Besos! -
12 Mei 2011 - 20:45
Eveline:
Wat een gave foto's! Ik kan me bijna niet voorstellen hoe anders het leven daar is. Wat een ervaring moet dat zijn. Veel plezier nog! -
15 Mei 2011 - 06:45
Jose En Theo:
Hallo Erik,
Wij willen je via deze weg alvast Hartelijk feliciteren en wensen je een fijne dag toe.Groetjes . -
16 Mei 2011 - 22:03
Paps En Mams:
HOERAAAAAAAA!!!!!!!!!!!!
Er is er een jarig hoera, hoera, dan kan je wel zien dat ben jij, wij vinden het allen zo prettig ja, ja en daarom zingen wij blij enzo, enzo
VAN HARTE GEFELICITEERD
XXXXXXXxxxxxxxxxxxjes -
22 Mei 2011 - 12:34
Bart En Jolanda:
hoi erik ,beter laat dan nooit;
alsnog van Harte Gefeliciteerd met je verjaardag!!!!
wat een gave foto"s en wat beleef je daar een hoop!
leuk plan om je ook de taal nog meester te maken voordat je weer naar nederland komt:
is dat zowel spreken als schrijven?
lijkt me wel moeilijk;zo verschillend aan onze taal!! supergaaf als je dat kunt speken!!
nog heel veel plezier daar!
lieve groeten bart en jolanda
